ευπυροφόρος

εὐπυροφόρος, -ον (Α)

εύπυρος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + πυρο-φόρος (< πυρός «σιτάρι» + -φορος < φέρω), πρβλ. πυρ-φόρος, στεφανη-φόρος)].